Fiordland National Park

Onderweg naar Fiordland
Fiordland National Park beslaat het zuidwesten van het Zuid Eiland. Zoals de naam al doet vermoeden zijn daar tientallen – grotendeels ongerepte – fjorden (sounds) te vinden, waarvan er maar twee of drie toeristisch worden uitgebuit. Doubtful Sound en Milford Sound zijn de bekendsten. Sinds ene mijnheer Cook op dit wonderschone gebied stuitte, werden de fjorden ‘sounds’ genoemd. Er is een aardrijkskundig verschil tussen fjorden en sounds, en al heel lang is bekend dat men er toentertijd  naast zat. Maar ja, toen hadden al die fjorden al een soundnaam, dus dat hebben ze maar zo gelaten. Uit respect voor de echte naam van de inhammen is in de benaming van het nationale park voor eens en altijd vastgelegd dat het hier om fjorden gaat.

Natuurcamping
Fiordland krijgt jaarlijks zo’n 6 meter (ja, echt waar!) regen te verwerken. Dat resulteert in dicht beboste, groene heuvels met watervallen, wild stromende rivieren en hier en daar een ruig landschap. Er zijn ook waterpartijen als spiegels. Bergtoppen van rond de 2000 meter hoog maken het prachtige plaatje compleet. Het park is dan ook erg geliefd bij wandelaars, die naar gelieven wandelroutes van een krap uurtje of van enkele dagen kunnen volgen. Voor hen is voorzien in verschillende natuurcampings (die met een gat in de grond) en trekkershutten. Er is één heel groot nadeel: de stekende zandvliegen. Die zijn zo mogelijk nog erger dan muggen. Aan iemands benen kun je zien of hij of zij in dit gebied is geweest. 

Zonsondergang aan Lake Manapouri
De hoeveelheid regen verraadt al dat heldere dagen een zeldzaamheid zijn. Op foto’s zie je vaak mistige of zelfs stormachtige fjorden afgebeeld. Je mag jezelf fortuinlijk beschouwen als de zon schijnt. Laten wij nu eens dat geluk hebben! Precies de drie dagen dat wij er zijn schijnt de zon volop en is het gewoon warm. We verblijven een nacht aan Lake Manapouri, in de veronderstelling dat we ons door Doubtful Sound laten cruisen. Dit fjord is veel minder druk bezocht dan Milford Sound, om dat het ook minder toegankelijk is. Dat laat zich ook zien in de prijzen en daarom besluiten we toch de 120km heen-en-weer te rijden naar Milford Sound. 
De weg er naartoe is al prachtig met veel redenen tot stoppen, en de ochtendcruise door het fjord tot aan de Tasmaanse Zee is zeer geslaagd, dus we hebben zeker geen spijt van onze keuze!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten